Ik ben Nynke Weidema en ik woon in het prachtige vestingstadje Gorinchem met mijn dochters. Sinds heel lange tijd (1998) heb ik mijn eigen ervaring met een eetstoornis ingezet om anderen te helpen. Daarnaast voel ik mij met mijn vakkennis als danstherapeut, sensorimotor psychotherapeut level I en de voice dialogue methode vooral gewoon een ‘ervaringsleren-therapeut’. Anderen laten leren door te ervaren doe ik het liefst via allerlei nonverbale invalshoeken, en dat kan zo maar dansend, beeldend, schrijvend en spelend zijn.

Mijn eigen creativiteit is overigens lange tijd weg geweest. Ik heb 14 jaar lang een eetstoornis gehad waarin zo’n beetje alles wel lang kwam wat je kan bedenken aan manieren om mijn gewicht te willen beheersen. Anorexia werd boulimia met alle gevolgen van dien. En bijna was ik er niet meer geweest. Het was een dubbel-leven: aan de buitenkant was ik de altijd vriendelijke zorgzame pleaser, en aan de binnenkant vreselijk onzeker. Ik was ervan overtuigd dat anderen niet op mij zaten te wachten. De eetstoornis hielp mij een geborgenheid te ervaren die toen heel belangrijk voor mij was. Als een trouwe metgezel, die nooit weg ging en waar ik altijd weer in terug kon keren. Dat deed ik ook. Dagelijks. Want de wereld kwam op mij af, met alles wat dat opriep, en was ze er. Als een soort veilige, warme armen. En mijn pleaser hielp me de broodnodige verbinding te houden, zodat ik me niet verloren voelde en ik in elk geval het idee had dat er mensen op me zaten te wachten.

Het herstel van mijn eetstoornis kwam via een lang traject waarbij ik een intensieve dagbehandeling volgde van bijna een jaar. Met het loslaten van mijn eetstoornis, leerde ik meer in contact te zijn met mezelf. De geborgenheid die de eetstoornis mij gaf, was ook mij spiegel en raadgever: In mijn eetstoornis kon ik wegkruipen, maar ik leerde er niet door ( letterlijk bijna!) om op mijn eigen benen te staan. Dus bleef ik afhankelijk en kon ik niet zelf-staan. Door de eetstoornis te leren loslaten kwam ik meer in contact met mijzelf en wat ik écht voelde en dacht. En dat ben ik gaan volgen.. wel met een hoop plankenkoorts trouwens.. En ben ik gaan leren en zien, dat mensen wèl op mij zitten te wachten, ook – en juist- als ik geen pleaser ben maar zeg wat ik echt denk en voel. En telkens als ik dat deed, viel ik sámen met mij, en werd ik steeds meer mij.

Niet, dat dat altijd perfect gaat. Met vallen en opstaan, en nog steeds, zoals jij ook zult merken. En zo, is het leven.

Het leukste van mijn werk vindt ik het leren kennen van jou als cliënt en samen zoeken naar de weg die jou helpt los te komen van de eetstoornis. Het is telkens een verrassing hoe élk, echt werkelijk élk proces anders en uniek verloopt als je open staat voor aansluiten op jouw eigen verhaal en jouw unieke eigen ingangen vindt om in beweging te komen. Ik kijk er naar uit om je te ontmoeten!