Fabels & Feiten

Niet waar. Je gewicht heeft niets te maken met de ernst van je eetprobleem. Mensen met Boulimia hebben zelfs vaak een normaal gewicht, maar kunnen een even ernstig eetprobleem hebben als iemand met een ondergewicht. Het probleem zit in je hoofd, niet in de getallen op de weegschaal.

Niet waar. Voor dit geldt hetzelfde als bovenstaande. Ook iemand die er op het eerste gezicht normaal en gezond uitziet kan grote problemen hebben met zichzelf, eten en zelfs er lichamelijk slecht aan toe zijn.

Niet waar. Anorexia mag dan soms ernstiger lijken omdat een ondergewicht er ongezond en ziek uitziet. Iemand met boulimia heeft ondanks een mogelijk normaal gewicht, dezelfde kans op lichamelijke kwalen.

Niet waar. Zoals hierboven beschreven heeft boulimia net zoveel kwalijke gevolgen voor het lichaam als anorexia. De reden van overlijden is niet alleen te wijten aan een ondergewicht, maar bijvoorbeeld ook aan een tekort aan kalium wat kan leiden tot een hartstilstand. Dit komt zeker ook bij boulimia vaak voor. Bovendien zijn het niet altijd lichamelijke oorzaken die overlijden als gevolg hebben, maar ook de psychische gesteldheid van iemand. Eén van de oorzaken van overlijden is bijvoorbeeld suïcide. En dat komt bij anorexia én bij boulimia patiënten voor. Ze voelen zich beiden namelijk evenzeer ongelukkig en depressief.

Niet persé. Ondergewicht is een symptoom, ofwel een gevolg van een eetprobleem, in dit geval anorexia. En ook al is het symptoom (in dit geval het ondergewicht, maar kan ook zijn de eetbuien, of braken, of laxeren, etc.) is weggenomen, wil dat nog niet zeggen dat de oorzaak overwonnen is. Een eetprobleem zit in je hoofd. Het gedrag rondom eten is een uitingsvorm ervan en dus een symptoom. Het probleem wat veel mensen ervaren is helaas dat hun omgeving denkt, na gewichtstoename, dat het eetprobleem dus weg is. Daardoor kan iemand zich nog minder begrepen voelen dan wanneer er nog sprake was van ondergewicht.

Niet waar. Met de juiste hulp gaat anorexia niet over in boulimia. Wat wel vaak gebeurd, is dat wanneer het ondergewicht bestreden is maar het eetprobleem niet, en er daarna geen goede hulp geboden wordt, iemand zichzelf ‘verliest’ in boulimia. Het eetprobleem bestaat immers nog en zoekt nu een andere weg om zich te uiten. Vaak gebeurd dit in de vorm van eetbuien (maar kan ook op andere vlakken zijn, zoals depressies, verslavingen). Na een periode van niet eten weet iemand vaak niet meer hoe het voelt om honger te hebben of verzadigd te zijn. Daarom is het belangrijk dat iemand leert hoe nu normaal met eten om te gaan en het eetprobleem in het hoofd verder bestrijdt. Met de juiste hulp gaat dit geleidelijk aan en kunnen eetbuien worden voorkomen.

Natuurlijk is dat niet waar. Anorexia en boulimia zijn twee kanten van dezelfde medaille. De één uit zich in niet eten, de ander in eten en overgeven (of ander compenserend gedrag). Veel mensen met boulimia zijn geneigd zichzelf slechter, of zwakker te vinden dan iemand met anorexia of zijn jaloers omdat zij het niet kunnen volhouden niet te eten. Anorexia en boulimia hebben en vasthouden, kost allebei evenveel kracht en doorzettingsvermogen. Juist deze waardevolle eigenschappen van zowel iemand met boulimia als iemand met anorexia zijn heel goed te gebruiken om de ziekte te overwinnen.

Niet waar. Zoals hierboven beschreven heeft boulimia net zoveel kwalijke gevolgen voor het lichaam als anorexia. De reden van overlijden is niet alleen te wijten aan een ondergewicht, maar bijvoorbeeld ook aan een tekort aan kalium wat kan leiden tot een hartstilstand. Dit komt zeker ook bij boulimia vaak voor. Bovendien zijn het niet altijd lichamelijke oorzaken die overlijden als gevolg hebben, maar ook de psychische gesteldheid van iemand. Eén van de oorzaken van overlijden is bijvoorbeeld suïcide. En dat komt bij anorexia én bij boulimia patiënten voor. Ze voelen zich beiden namelijk evenzeer ongelukkig en depressief.

Waar. Dan heb je geen boulimia maar een Binge Eating Disorder (BED). Dit is ook een eetstoornis. Even serieus en ernstig als boulimia en anorexia. Ook dan heb je hulp nodig om er van af te komen.

Absoluut niet waar. Er is een verschil tussen ‘zijn’ en ‘gedrag’. Je bent niet wat je doet of hoe je overkomt. Het gedrag wat je vertoont is een gevolg van je ziekte en wordt in stand gehouden door je angst om de controle over je eten te verliezen. Zie het maar als een kat in het nauw die rare sprongen maakt. Als de kat zich veilig voelt en goed in zijn vel zit, is het een lief, sociaal en prima beest. Zo is het ook met jou. De ziekte is zo complex dat maar weinig mensen begrijpen waarom je je gedraagt zoals je je gedraagt. Dus nogmaals; je gedrag is niet wie jij bent. Zonder eetstoornis kun je jezelf zijn en gedraag je je heel anders. Je zult het zien (en de mensen om je heen ook). Als je kunt, probeer dan uit te leggen waarom je je zo gedraagt en dat dat niet is wat je wilt. Maar dat je soms niet anders kan omdat je je zo in het nauw gedreven voelt en dat dat je zo bang maakt. Door die verklaring krijg je misschien meer begrip van je omgeving en hopelijk in de eerste plaats voor jezelf!