Eenzaamheid bij een eetstoornis gaat zelden alleen over “niemand hebben”. Je kunt omringd zijn door mensen die om je geven en je toch afgesloten voelen. Je hoofd staat continu aan, je lijf is gespannen en alles lijkt alleen maar te draaien om eten, of juist om het vermijden ervan. Dan is het logisch dat je sociale situaties kleiner maakt of even overslaat. Niet omdat je niet wilt, maar omdat het te veel vraagt. Als je jezelf hierin herkent: er is niets mis met jou. Eenzaamheid is een begrijpelijke reactie op schaamte, spanning en vermijding. Het mag er zijn.
En eetstoornis en eenzaamheid lopen vaak samen op. Uit angst voor oordeel ga je meer voor jezelf houden. Veel sociale dingen draaien nu eenmaal om eten, en afzeggen voelt dan veiliger. Intussen klinkt de eetstoornis hard, met strenge regels die weinig ruimte laten voor spontaniteit. Zo ontstaat innerlijke afstand: je zit naast iemand op de bank en voelt je toch mijlenver weg. Dat is zwaar, maar het zegt niets over jouw waarde.
Je doet dit niet jezelf aan
Een eetstoornis is geen bewuste keuze. Niemand kiest ervoor om dagelijks te worstelen met eten, met het eigen lichaam of met dwangmatig gedrag. Wat van buitenaf misschien moeilijk te begrijpen is, heeft van binnen vaak een duidelijke functie. Voor veel mensen is het een manier geworden om om te gaan met overweldigende gevoelens, pijn of het gebrek aan controle in het leven.
Het is een overlevingsmechanisme. Iets dat, op een bepaald moment, hielp om het hoofd boven water te houden. Misschien gaf het structuur, houvast of rust. Misschien bood het zelfs een vorm van veiligheid in een wereld die te veel was. En hoe tegenstrijdig het ook klinkt: die eetstoornis heeft ooit ergens bij geholpen.
Dat erkennen betekent niet dat het altijd zo hoeft te blijven. Het betekent wel dat er ruimte mag zijn om te begrijpen waar het vandaan komt. Ook dat stuk verdient erkenning, want het maakt deel uit van jouw verhaal. Het zegt niets over jouw kracht of waarde. Er is geen enkele reden voor schaamte. Juist het met mildheid durven aankijken van die patronen is vaak de eerste stap richting heling.
Waarom schaamte je klein houdt?
Schaamte is een van de grootste blokkades bij het herstellen van een eetstoornis. Het zorgt ervoor dat je je terugtrekt, dat je denkt dat jij de enige bent en dat je niet durft te praten over wat er écht speelt. Maar weet: je bent niet alleen.
Herstel begint juist met eerlijkheid, kwetsbaarheid en verbinding. Door open te durven zijn, hoe spannend ook, ontstaat er ruimte voor groei. Bij BeLeef geloven we dat herstel pas mogelijk is als jij je gezien en begrepen voelt, zonder oordeel.
Daarom werken wij met ErvaringsProfessionals©: therapeuten die zelf ook geworsteld hebben met een eetstoornis en weten hoe het voelt om in jouw schoenen te staan. Zij begrijpen niet alleen jouw gedrag, maar ook je gevoelens en gedachten. Die herkenning maakt dat de schaamte en het gevoel van eenzaamheid vaak al snel een stuk minder wordt.
Jij bent zoveel meer dan je eetstoornis
Je eetstoornis bepaalt niet wie jij bent. Je bent een mens met gevoelens, met verlangens, met een uniek verhaal. Bij BeLeef kijken we niet naar labels of diagnoses. We kijken naar jou. Naar de persoon achter het gedrag. Naar wat jij nodig hebt om je weer veilig te voelen in jezelf.
Herstellen van een eetstoornis gaat niet over perfect zijn of alles onder controle hebben. Het gaat over ruimte maken om te voelen. Om te ontdekken wie je bent, los van de eetstoornis. Het is jezelf stap voor stap weer leren omarmen, precies zoals je bent.
Je mag zachter worden voor jezelf. Je mag weer thuiskomen bij wie jij echt bent.
Hulp nodig?
Voel je vrij om contact met ons op te nemen, een informatiebijeenkomst bij te wonen of je direct aan te melden voor de behandeling. We staan voor je klaar en helpen je graag!
